|
|
6<->Peripecias
Esta é unha terna historia de
cando eu non vivía no planeta Terra.
Hai moitos anos e nove meses
disto, eu venho do planeta Hútero, nunha constelación onde hai millóns de pequenos
húteros, realmente e de onde vinhemos todos e todas nos. Así que se creiades
que nos traía unha cegonha, estades listos, esas o único que fan e caghar nos
campanarios, claro que hai alghún cabeza de repolo por ahí..., pero non vou
falar de política.
Como en todo sistema
xeo-politico,sempre hai alghén que te limita a liberdade de movementos, esa
dura tarea, en Hútero, a levaba a cabo o temible Kordon Umbylikal, un tirano de
pouca monta, o cal era fácil de cortar, pero que ate o dia do noso nacimento,
tinhanos a todos agarrados do embigo, e se querias comer, tinhas que aturalo.
As forzas represivas, eran os asaninos Antycorpox, fidelmente representados na
serie de debuxos animados EL CUERPO HUMANO -co barbas de prota~ e si, podedes
crerme, de azul e con casco de BOBBY. Sementaban o terror entre todas as
partículas orgánicas que estaban pasando uns dias tranquilos no PLAZENTA´S, un
hotelucho barato de Corpo Ville. Eu menos mal que tinha un irmánco que ía tomar
uns amnios ao extremo terminal da placenta, , Xemelgo se chamaba!!, pero cando nos chamaron a filas para partir
cara a terra, a loitar cos Humáns, unha tribu horrible, e sanguinaria, el dixo
que abortaba, e que abortaba, e abortou.
Fixo ben aghora que o penso,
xa que eu no momento non me decidín, e nada mais sair xa me deron a primeira
hostia.
As ordes a cumprir vinhan de
arriba, dun planeta chamado Enzephalom, habitado polas Neuronhash, unha especie
de valkyrias, que foder!!, na terra din que o Carl Lewis e rápido, te cagas
coas neuronas! ! , realmente te cagas co ano, pero eso e fixioloxia, e eu
estouvos a falar de Historia da Humanidade. Non todo era chungo, tamen tinhamos
tempo para o "esparcimento". Cando estabas moi farto da posicion
fetal, que mola para flotar pero que te deixa aterido, xogabamos ao deporte
universal, o fuchibol, con pequenas bolas de graxa (liposomas), o pasábamos
ben, quentinhos , aillados do mundanal ruido, pero eso era despois da frenetica
division celular, ai amigo! ahi si que chollas a base de ben, lembro unha vez,
cando tinha oito celulas, que houbo unha espacie de terremoto en Hútero. Nós,
as celulas estabamos currando tranquilamente no da division, que sempre hai
problemas no reparto de cromosomas, todas queren ter mais do que lles
corresponde, e foder que susto!! , non era un terremoto, era unha cousa
monstruosa, desfasadamente grande (comparado, con oito celulas), que entraba e
saia do noso espazo xurisdiccional, o que nos sorprendeu era que non se comía a
ninguen, se non que liberaba as forzas de invasión, unhas formas de vida cun
capacete azul, e unha cola coa que se propulsaban, a invasión era lenta, pero
de pronto, houbo un terremoto de maior intensidade, escoitouse un berrido
atronador, e millons de capacetes azuis, ao grito de FESTA! ! ! , colonizaron
Hútero, que esperades, defendinme como puiden, co que me costou conseguir un
ovulo a bo prezo e sen moi ta humidade! , Puxen un cartel na porta de "NO
VACANCY", e os Antykorpox fixeron o resto, chachi, pero fumos colonizados
polos Anticorpox, que non facian mais que comer, esta situacion de asedio durou
catro meses, ate que foron palmando, xa que Xemelgo e mais eu comíamos todo,
que se fodan! .
Houbo otras catro invasions
dese tipo, e o que me extranha, é a capacidade da flota invasora xa que todos
os monstruos eran distintos, e un era de fogeo. Pero nesas tres
"oleadas" fun nomeado heroe Huterino, xa que as detiven coa cabeza.
Esto ven a conto dun colega
que me dixo que non se lembraba deses tempos, sinceiramente a min parecenme,
'Aqueles maravillosos meses" .Aghora xa nacin, e todo é menos gracioso,
pero, a que realmente mola ser " invasor/a, invadida/o"..........?